Nga Muharrem Meko:

Sot ne mengjez , ne qender te qytetit, teksa fika makinen e u nisa drejt lokalit “Shtepia 1821”, per te pire kafen , pa hedhur ende hapat e pare mbi trotuar, u gjenda përballë me një mikun tim arsimtar;… kishim kohe pa u takuar. !
U pershendetem me njeri tjetrin- mu duk disi i mërzitur ndaj edhe pa e zgjatur, i hodha doren mbi sup dhe e ftova per te pire nje kafe sebashku !

• Sikur ta leme per ndonje dite tjeter,- më pergjigjet ai, – sepse po më afron ora për t u paraqitur ne shkolle !
• Po ju pushime , jini, i them…hajde mos ma prish !
  Ai ngriti kokën e m’u kthye ; – ndaj ne arsimtarëve, drejtoresha është ekstremisht e reptë , ndaj nxënësve ndryshon qindperqind, madje na qorton vazhdimisht që të jemi sa më tolerant… edhe nëse s vijnë me ditë të tëra, mungesat t’ ua fshijme (! )
• Po ti mua me gjete per te bere humor qe memengjes – i them !
• Jo sinqerisht-me përgjigjet ai, si i zënë në faj !
  E ashtu duke ecur drej lokalit ai vazhdoj te me refeje brengen e tij;-ngela një nxënës kete vit, që jo vetëm se ishte tapë topi, por edhe që s vinte fare dhe e di se si reagoj drejtoresha ?!
  … më bëri qepaze !?
• Sipas saj ; – ” humbja” e një nxënësi, do të thotë të mbyllim shkollën me duart tona (!) …ç ka do të thotë, që edhe ajo të mos jetë më drejtoreshë !
  Ç’ ti thosha me tej mikut tim…brenga e tij eshte thjeshte pasoje e ditëve te zeza qe perjeton shkolla jonë ne pergjithesi…edhe pse reklamat per arsimin, aktualisht, jane te stilit frenetik !

Shenim ; subjekti i statusit tim eshte ngjarje e vertete nga nje shkolle ne mes te qytetit te arsimit …dikur model !